Unbalance x Sadism

Unbalance x Sadism

アンバランス×サディスト

Story : Yumi Sueyoshi

Illust : Nakamura Shungiku

   

เรื่องย่อ

 มาโคโตะผู้เย่อหยิ่งและมั่นใจในความน่ารักของตน เกิดหลงเสน่ห์ทาคุยะ ชายหนุ่มสุดเพอร์เฟ็คที่เพิ่งพบกันครั้งแรกใน ‘B. POP’ คลับชื่อดัง จนกระทั่งหลวมตัวมีอะไรกันในคืนนั้น

ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเขาแท้ ๆ แต่เจ้าผู้ชายซาดิสม์นั่นกลับดอดหนีไปตั้งแต่มาโคโตะยังไม่ตื่น พอพบกันในครั้งต่อมา หมอนั่นกลับทำท่าเย็นชาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น! หนำซ้ำยังพูดใส่หน้าเขาว่า “อย่ามายุ่งกับฉัน!”...

ความเห็นหลังอ่านจบ 



***คำเตือน***
หลังจากตรงนี้ไปมีสปอยล์นะคะ

อ่านเรื่องย่อหลังปกแล้วรู้สึกเฉยๆ

พอเริ่มอ่าน อื้ม มันไม่มีอะไรจริงๆ 

แต่ถ้าใครอยากอ่านนิยายแบบไม่ดราม่า อ่านได้เรื่อยๆ ก็น่าจะโอเค ...มั้งค่ะ 

เปิดเรื่องมาคือเด็กมัธยมปลายมาเย้วๆกันอยู่ในคลับชื่อB. POP 

นั่งกระดกเหล้า หลีหญิง หลีหนุ่มกันสนุกสนาน 

เฮ้ยแกรรรรรรรรรร มันใช่เหรอวะ //ฮา 

แต่เอาก็เอา เพราะมันคือนิยายไงแกรรรรรรรรรรร 

มาโคโตะผู้แสนจะป๊อบปูล่าจนใครต่อใครนึกว่าเชี่ยว 

แถมคิดว่ากำลังคบอยู่กันเจ้าของคลับที่เรียกกันว่าพี่ทาคุ 

เป็นที่หมายตาของเหล่าผู้ชายทุกคน แต่แท้จริงแล้วนางยังเวอร์จิ้น... 

อยู่มาวันหนึ่งก็ได้รับจดหมายรักจากเด็กผู้ชายห้องเดียวกันชื่อ อิจิโนเสะ... 

แน่นอนว่าโคตรป๊อบแบบมาโกโตะ ไม่โอเคกับเมกาเนะบอยอย่างอิจิโนเสะแน่นอน 

แล้วจดหมายดันล่วงลงมากลางวงเหล้าพอดิบพอดี 

พวกขี้เหล้านิสัยเสียก็เลยวางแผนแกล้งอิจิโนเสะ

ที่บังอาจแหยมหน้ามาส่งจดหมายรักให้มาโกโตะผู้โคตรจะป๊อบปูล่า... 

ด้วยการหลอกว่ามาโกโตะนัดเจอ 

แล้วทิ้งให้รออยู่กลางสายฝนอยู่นานสองนานนนนนนนนนนนน ... 

จนมาคืนหนึ่งมาโกะโตะกำลังเปลี่ยวๆเบื่อๆก็พบกับผู้ชายอีกคนที่ดูโคตรจะเพอร์เฟ็ค 

แถมบอกว่าตัวเองชื่อทาคุยะ เข้ามาทัก 

จากนั้นก็ถูกมอมเหล้า 

แล้วก็ถูกลากเข้าโรงแรม...

เป็นอันว่าเสร็จคุณเพอร์เฟ็คชื่อทาคุยะที่เพิ่งเจอกันไม่ทันครบ24ชั่วโมงไปซะแล้ว

ฉากได้กันนี่อ่านผ่านๆนะ เหมือนทาคุยะจะปากไม่ค่อยดีแถมขี้แกล้งประมาณนี้แหละ

ซ้ำร้ายพอมาโรงเรียนก็ถูกยัดเยียดให้เป็นกรรมการงานโรงเรียน

แถมต้องทำคู่กับอิจิโนเสะที่ดันไปหักอกเขาไว้ 

แต่พอได้มาทำงานร่วมกันแล้วก็ดูเหมือนว่าอิจิโนเสะจะไม่โกรธ 

แถมยังตกลงเป็นเพื่อนกันได้อีกต่างหาก 

หลังจากนั้นมาโกโตะก็ยังคงไปเที่ยวเล่นที่ผับตามปกติ 

และได้เจอทาคุยะอีกครั้ง แต่พอเข้าไปทักก็ถูกตอกหน้าว่าอย่ามายุ่ง...

ถึงทาคุยะจะบอกว่าอย่ามายุ่ง 

แต่สุดท้ายมาโกโตะก็โดนลากไปจนจบกันที่โรงแรมอยู่ดี...

(นี่เบลอฉากอย่างว่าเจอแล้วเปิดผ่านตลอด พอเริ่มแกแล้วก็เริ่มเอียนฉากแบบนี้ //ร้องไห้ )

ทำกันจนสลบ ตื่นมาอีกทีทาคุยะก็ยังอยู่ แถมมีกอดมีถามไถ่สารทุกสุกดิบ

ทำเอามาโกโตะตกใจ เพราะครั้งแรกที่โดนกระซวกถูกปล่อยทิ้งไว้คนเดียว

เลยถามว่าทำไมยังอยู่แล้วทำไมครั้งที่แล้วทิ้งนางไว้ ทาคุยะบอกว่ารีบ...//รีบอะไร 

เริ่มเข้าใกล้งานโรงเรียน

มาโกโตะก็เลยต้องออกไปซื้อของกับอิจิโนเสะบ้าง 

ช่วยกันทำงานจนเย็นย้ำบ้าง 

แล้วก็เริ่มคิดว่าอีกฝ่ายเนี่ยดูคล้ายๆทาคุยะ

ที่ตัวเองเริ่มจะหลงรักเข้าแล้วแปลกๆ … 

แต่แล้ว เพราะเริ่มสนิทกับอิจิโนเสะมากไป

เลยเริ่มทำให้เพื่อนสนิทไม่พอใจ 

จนมาโกโตะหลุดปากพูดไม่ดีเกี่ยวกับอิจิโนะเสะออกไป

แล้วอีกฝ่ายก็ดันมาได้ยินเข้าพอดีอีกต่างหาก

หลังจากนั้นก็เริ่มห่างกัน 

มาโกโตะก็หงุดหงิด เลยไปแก้เซ็งที่คลับ 

แล้วก็ดันไปเจอทาคุยะมากับผู้หญิง 

เลยเฮิร์ทหนักเลยทีนี้กินเหล้าเป็นน้ำจนเมาไม่ได้สติ 

เลยถูกเพื่อนที่เจอกันในผับแล้วหวังงาบอยู่หิ้วออกไป ... 

แต่ตอนจะถูกกระซวก ทาคุยะก็เข้ามาช่วยเอาไว้ 

แล้วความก็แตกว่าจริงๆแล้วทาคุยะกับอิจิโนเสะเป็นคนๆเดียวกัน...

มาโกโตะเสียใจมากกกกกกกกก เพราะคิดว่าที่อิจิโนเสะทำลงไปทุกอย่างเพื่อแก้แค้น

มาถึงตอนนี้อีมาโกโตะนี่รักใคร อิฉันก็ยังงง...

สุดท้าย เจ้าของชื่อทาคุยะตัวจริงที่เป็นเจ้าของผับนั่นแหละ 

มาบอกว่าอิจิโนเสะคือน้องชาย มาขอยืมชื่อไปใช้ 

อย่าไปโกรธมันเลย เพราะมันเครียดเลยกลายเป็นคนสองบุคลิก... 

แล้วมันก็รักนายจริงๆนาเว้ยยยยยยยย

จ้ะ...

มาโกโตะนางก็เชื่อ นางก็หายโกรธไประดับหนึ่ง

เออ แล้วอีคุณพี่ทาคุเนี่ย ปูมาซะใหญ่โตมีบทแค่เนี้ยอะนะ...?

มาถึงงานโรงเรียน 

ฮือฮาไปอีกเพราะอิจิโนเสะเลิกใส่แว่น แค่ถอดแว่นก็หล่อละ...

มีอีเว้นท์ให้ไปสารภาพอะไรสักอย่าง อิจิโนเสะก็ไปสารภาพด้วย 

เหมือนจะไปบอกว่าชอบมาโกโตะนั่นแหละ

แต่ยังไม่ทันได้บอก นางมาโกโตะนางก็วิ่งขึ้นไปขัด

เถียงกันไปเถียงกันมา

สุดท้ายก็บอกว่ารักกันนั่นแหละ

แล้วก็ลากกันไปฮาเซเดเฮส่งท้าย…

จบ

สรุป

เรื่องเหมือนปูมาใหญ่มากสุดท้ายไม่มีอะไรเลย

มีปมไว้สวยๆ ไม่ต้องแก้ก็ได้เหรอ...

ไอพี่ทาคุนี่ไม่ต้องมีก็ได้... 

จริงๆแล้วพระเอกนิสัยยังไง...

อ่านแล้วก็ งง วนไปค่ะ...

คะแนน  1.0/5.0

ถ้าอ่านแล้วไม่คิดอะไรก็โอเค...มั้ง